Firmy decydujące się na zakup narzędzi dozoru wizyjnego nie powinny kierować się wyłącznie ceną. Z tego względu przedsiębiorcy coraz częściej, zamiast prostego porównywania ceny zakupu i wdrożenia danego rozwiązania, porównują wskaźnik Całkowitego Kosztu Posiadania (Total Cost of Ownership).
Porównywanie różnych rozwiązań poprzez Total Cost of Ownership spopularyzowała firma doradcza Gartner na potrzeby wdrażania rozwiązań IT opartych o nowe technologie. W tym segmencie rozdźwięk między ceną wdrożenia a późniejszymi wydatkami związanymi z utrzymaniem systemu, jego skalowaniem oraz migracją, był szczególnie widoczny.
Total Cost of Ownership zakłada wzięcie pod uwagę nie tylko ceny kupowanego rozwiązania (na przykład licencji na oprogramowanie oraz usługi wdrożenia), ale uwzględnia również koszty ukryte oraz długofalowe, takie jak kupienie nowych maszyn lub zatrudnienie pracowników do obsługi. Przykładem może być oprogramowanie open source, w przypadku którego nie istnieją wydatki związane z licencją, jednak każda firma musi dbać o bezpieczeństwo, aktualizację i jakość wdrożonego rozwiązania na własną rękę.
Pułapka długofalowych kosztów
Według różnych szacunków firmy wdrażające nowoczesne systemy informatyczne w bardzo wielu przypadkach nie są w stanie poprawnie oszacować ceny utrzymania rozwiązań, po które sięgają. Skala niedoszacowania tych wydatków waha się od 30 do nawet 100 procent. Przedsiębiorstwa nie biorą pod uwagę takich czynników jak jakość kupowanego wyrobu, funkcje zapewniające oszczędności w długim okresie czy wydatki związane z utrzymaniem i konserwacją zakupionych systemów.
Wyliczenia przeprowadzone przez firmę Axis pokazują, że w przypadku systemów dozoru wizyjnego zakup i instalacja stanowią 49% Całkowitych Kosztów Posiadania. Kolejne 49% to cena utrzymania. Pozostałe 2% to wydatki związane z recyklingiem i likwidacją kamer, które się zużyły i muszą zostać zutylizowane.
Jednak raport przygotowany przez firmę Axis, dotyczący Całkowitego Kosztu Posiadania systemu dozoru wizyjnego wyraźnie wskazuje, że sam zakup kamer stanowi jedynie 16% ceny wdrożenia. Najwięcej (20%) generuje utrzymanie kamer. W ramach szacowania długofalowych wydatków firma wzięła również pod uwagę użytkowanie (5%), wydatki na przestrzeń dyskową (8%) oraz utrzymanie sieci niezbędnej do zarządzania urządzeniami dozoru (14%).
Oznacza to, że wraz z wyborem tańszych, a przez to słabszych jakościowo rozwiązań, struktura kosztów może przesuwać się w stronę wydatków długofalowych. Choć same kamery i sieć będą tańsze, to z powodu awarii konieczna będzie ich częstsza konserwacja oraz wymiana podzespołów, co wiąże się z dodatkowymi wydatkami.
Koszty wpadek
Oprócz wydatków możliwych do przewidzenia, takich jak regularne serwisowanie, wymiana zużytych elementów czy konieczność rozbudowy przestrzeni dyskowej do przechowywania nagrań, wdrożenie wiąże się również z wydatkami, które znacznie trudniej przewidzieć. Zaliczyć do nich można skutki braku działania systemu dozoru wizyjnego. W zależności od zadań, które ma on spełniać, koszty te mogą być niewielkie lub katastrofalne.
W raporcie przygotowanym przez Axis wskazano, że wydatki tego typu mogą mieć naturę zarówno związaną z bezpieczeństwem, jak i biznesem.
Przykładem może być włamanie na teren dozorowanego obiektu w trakcie awarii systemu kontroli dostępu. Jeśli celem włamywaczy był wandalizm, a jedynym efektem ich wizyty jest konieczność odmalowania kilku ścian, całościowe koszty są niewielkie. Jeśli jednak grupa włamywaczy wyniosła sprzęt komputerowy z ważnymi danymi, na przykład kodami źródłowymi tworzonego oprogramowania albo danymi medycznymi, jest to dla firmy katastrofa biznesowa i wizerunkowa.
Z kolei w przypadku systemów dozoru wizyjnego w miastach, awarie mogą oznaczać, że wykrycie sprawców przestępstw staje się niemożliwe mimo gigantycznych inwestycji, jakie miasto poczyniło, aby zabezpieczyć ludzi na ulicach. Wdrożenie rozwiązań od renomowanego dostawcy o stabilnej pozycji li era na rynku znacznie zmniejsza szansę na awarię systemu.
Ślepe testy wykazały, że kamery od konkurencyjnych, tańszych dostawców, psują się nawet cztery razy częściej niż urządzenia dostarczane przez Axis Communications. Przy uwzględnieniu takiej częstotliwości, koszty związane z awariami rosną z 5 do 13% a prawdopodobieństwo nieprzewidzianych wydarzeń znacznie wzrasta.
Koszty skalowalne
Przeprowadzone przez Axis wyliczenie wskazało, że w ramach Całkowitych Kosztów Posiadania 8% stanowią wydatki na przestrzeń dyskową do przechowywania nagrań. W tym przypadku jednak czołowi dostawcy mają do zaoferowania znacznie więcej niż tylko lepszej jakości kamery.
Urządzenia firmy Axis Communications wykorzystują technologię Zipstream, która pozwala znacznie skompresować obraz przesyłany na serwery, średnio nawet o 50% w stosunku do objętości pliku źródłowego. W przeniesieniu na TCO, technologia ta generuje oszczędności nawet 300 dolarów na każdej kamerze.
Podsumowanie
Przeprowadzona przez firmę Axis Communications symulacja wyraźnie wskazuje, że koszty wdrożenia systemu dozoru wizyjnego powinny uwzględniać wszystkie dalsze wydatki związane z utrzymaniem. Przy sięgających miliony euro inwestycjach w systemy dozoru w miastach lub dużych obiektach przemysłowych, wpadnięcie w pułapkę niskich kosztów na etapie wdrożenia może zaowocować znacznie wyższymi wydatkami w perspektywie długofalowej.
Chcesz się dowiedzieć więcej na temat wyliczeń Axis? Zastanawia Cię, jak może wyglądać w praktyce Całkowity Koszt Posiadania dla systemu dozoru wizyjnego w mieście? Chcesz się dowiedzieć jak dokładnie wygląda struktura wydatków oraz w jaki sposób można je skutecznie obniżyć? Pobierz raport!